Υπόθεση Novartis: Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι

Δεν ξέρω τι «γεύση» σας άφησε η χθεσινή απόφαση της Δικαιοσύνης για τους δυο προστατευόμενους μάρτυρες στην υπόθεση της Novartis αλλά σε πολιτικό επίπεδο δεν πρέπει να περάσει στα «ψιλά». 

Μιλάμε για μια υπόθεση που λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα ένα σημαντικό κομμάτι της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας μέσα από μια γενικότερη θολούρα που ήρθε από τα Αριστερά μαζί με όλα τα άλλα τα ωραία που περάσαμε ως χώρα σε εκείνες τις τρελές - αλλά όχι μακρινές - εποχές. 

Παρατηρήστε τις ανακοινώσεις Σαμαρά και Βενιζέλου: Σχεδόν ταυτόσημες με την ιδιαίτερη παρατήρηση του πρώην Προέδρου του ΠΑΣΟΚ:  «Το θεσμικά ελλειμματικό και δυσάρεστο είναι ότι οι ενορχηστρωτές και τα πρώτα βιολιά της σκευωρίας έχουν διαφύγει του δικαστικού ελέγχου», ανέφερε και ο νοών νοείτο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι ψέλλισε με μία ανακοίνωση για την υπόθεση της Novartis αλλά αυτό δεν έχει σημασία μεγάλη - ίσως και καμία. 

Γιατί το θέμα είναι ο Τσίπρας. 

Εντάξει, ουδείς περίμενε κάποια αντίδραση από τον πρώην πρωθυπουργό για μια δικαστική απόφαση  - πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μάρτυρες που φυσικά και δεν γνώριζε όπως ο υπουργός του επί της Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής είχε πει δημόσια (2018) αναγκαζόμενος να «αδειάσει» τον Πολάκη (υπουργός Υγείας) που είχε δηλώσει με μεγάλη άνεση πως γνωρίζει την ταυτότητά τους.

Βέβαια, θα μου πείτε, ο Τσίπρας έκανε την αυτοκριτική του όταν δυο χρόνια μετά είπε (συνέδριο Καθημερινής) πως υπήρξαν λάθη στους χειρισμούς της κυβέρνησής του. 

Εάν πάλι ετοιμάζεται για κάτι μεγαλύτερο από τη συγγραφή ενός βιβλίου, φαντάζομαι πως γνωρίζει και ο ίδιος ότι εκεί έξω στην πολιτική «πιάτσα» είναι πάρα πολλοί εκείνοι που συμφωνούν σε ένα πράγμα: 

Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι.